تزریق شیمیایی یک روش پیچیده برای تقویت سازه های زمینی و تزریق ترک است که به طور موثر آنها را به سازندهای قوی شبیه ماسه سنگ تبدیل می کند.
این تکنیک شامل تزریق دقیق حفره ها با دوغاب با ویسکوزیته کم و بدون ذرات است. لانس های تزریقی. در ابتدا، لانس های تزریقی به طور استراتژیک قرار گرفته و در سوراخ های از پیش حفر شده لنگر انداخته اند. متعاقباً دوغاب تحت فشار قرار می گیرد و از طریق این پکرها تزریق می شود. با نفوذ به بستر، دوغاب تحت انجماد قرار می گیرد و در نتیجه توده ای محکم و شبیه ماسه سنگ تشکیل می شود. زمین درمان شده انعطاف پذیری، صلبیت و کاهش نفوذپذیری را نشان می دهد.
استفاده از تزریق شیمیایی مزایای متعددی دارد. این به ویژه برای فضاهای محدود با دسترسی محدود مناسب است زیرا نیاز به پیوند ساختاری به بستر زیرین را از بین می برد. کاربردهای متداول شامل ارائه آرماتور در حین عملیات حفاری و استحکام بخشی سازه های موجود در نزدیکی سایت های حفاری است. علاوه بر این، این روش به طور یکپارچه در عملیات تاسیسات در حال انجام بدون ایجاد اختلال ادغام می شود.
برخی از ویژگی های اضافی تزریق شیمیایی عبارتند از: تطبیق پذیری آن در شرایط مختلف خاک فراتر از شن و ماسه با محتوای ریزدانه کم، سازگاری با محیط زیست به دلیل حداقل مزاحمت برای مناطق اطراف و کاهش نیاز به ماشین آلات سنگین در مقایسه با روش های سنتی، تمایل آن به دوام طولانی مدت. توده‌های ماسه‌مانند جامد که پشتیبانی پایدار از سازه‌ها و حفاری‌ها و همچنین مقرون‌به‌صرفه بودن آن در مقایسه با روش‌های جایگزین به دلیل نیاز به منابع کمتر و تکمیل سریع‌تر است.
به طور کلی، تزریق شیمیایی یک راه حل کارآمد برای تغییر خاک های دانه ای ارائه می دهد، در حالی که اختلالات را به حداقل می رساند و دوام را با نرخ مقرون به صرفه به حداکثر می رساند.
